Święta buddyjskie

Święta buddyjskie oznaczane są według kalendarza księżycowego. Dlatego też ich daty są ruchome.

Najważniejsze święta buddyjskie:

• DZIEŃ DHARMY (pełnia księżyca w lipcu)

Pewnego dnia, wkrótce po swoim oświeceniu, Budda wyruszył w drogę, by odnaleźć swoich dawnych uczniów i przekazać im swoje doświadczenia. Wydarzenie to można uznać za powstanie buddyzmu. Dzień Dharmy stanowi więc uczczenie pierwszego nauczania Buddy. Słowo „Dharma” tłumaczyć można jako „prawda”. Jest to także termin odnoszący się do oświecenia i nauki buddyjskiej.

W Dniu Dharmy buddyści czytają świętą księgę.

• LOSAR (pierwsze trzy dni pierwszego miesiąca księżycowego)

Losar to najważniejsze święto w Tybecie. Jest to tybetański Nowy Rok. Losar obchodzone jest w lutym i trwa trzy dni. Pierwszy dzień powinien być poświęcony rodzinie. Drugi i trzeci to natomiast okazja do spotkania z dalszymi krewnymi i przyjaciółmi.

Wykonywane są czynności przywodzące na myśl oczyszczenie, odnowienie, oczekiwanie na nowe. Ludzie zakładają nowe ubrania, przygotowują specjalne potrawy, bielą budynki, tańczą i ucztują. Mnisi przyozdabiają klasztory i prowadzą religijne rytuały, przywołują opiekuńcze bóstwa.

• CHUNGA CHOEPA (piętnasty dzień pierwszego miesiąca księżycowego)

Chunga Choepa to święto upamiętniające przypisywane Buddzie cuda. W czasie Chunga Choepy pokazywane są wykonane przez mnichów kolorowe rzeźby z masła. Odbywają się tańce i śpiewy.

Sztuka rzeźbienia w maśle z mleka jaka rozwijała się w Tybecie już w starożytności. Buddyjscy mnisi przed przystąpieniem do rzeźbienia przechodzą specjalny rytuał. W czasie pracy często moczą dłonie w zimnej wodzie, żeby masło nie topniało pod wpływem ich dotyku.

• DZIEŃ SANGHI (pełnia księżyca w listopadzie)

Dzień Sanghi obchodzony jest w celu uczczenia duchowej wspólnoty buddyjskiej (Sanghi). Upamiętnia on spontaniczne zgromadzenie się 1250 oświeconych mnichów w Veluvana Vihara, gdzie nauczał Budda. Budda wygłosił wtedy Patimokkha (zbiór reguł klasztornych).

W czasie Dnia Sanghi buddyści wymieniają się podarunkami, medytują, śpiewają, zapalają lampy oliwne, potwierdzają swoje oddanie nauce buddyjskiej.

• KATHINA (jedenasty miesiąc roku księżycowego, zazwyczaj październik)

Kathina przypada na zakończenie Vassy – okresu, gdy wędrowni mnisi zatrzymują się w jednym miejscu na trzy miesiące. Kathina to, trwające miesiąc święto, które oznacza, że mogą oni ruszyć w dalszą drogę.

Według pism buddyjskich, grupa trzydziestu mnichów wędrowała, by spędzić Vassę z Buddą. Vassa rozpoczęła się jednak, zanim mnisi dotarli do celu. Chcąc nie chcąc, zatrzymali się. Słysząc o ich zawodzie, Budda przekazał im podarunek – materiał, z którego mieli uszyć szatę. Szata miała stać się własnością jednego z mnichów.

Buddyści – laicy podtrzymują tę tradycję i zawsze na zakończenie Vassy składają mnichom w podarunku materiał. Mnisi szyją z niego szatę i przekazują ją jednemu spośród siebie.

• PARINIRWANA (pełnia księżyca w lutym)

Parinirwana to święto na pamiątkę śmierci Buddy. Buddyści wierzą, że osiągnąwszy oświecenie, zaznał on spokoju i wolności od fizycznej egzystencji i związanego z nią cierpienia.

W czasie Parinirwany czytane są fragmenty z „Parinirvana Sutra”, opisującej ostatnie dni życia Buddy.

Parinirwana jest okazją do zastanowienia się nad własną, przyszłą śmiercią oraz relacjami, związkami, które, zgodnie z nietrwałą, przejściową naturą rzeczy, także umrą. Rozmyślania takie nie są jednak przyczyną smutku. Buddyzm nakazuje bowiem zaakceptować stratę i niestałość.

• WESAK (pełnia księżyca w maju)

Wesak to najważniejsze święto w buddyzmie. Obchodzone jest na pamiątkę narodzin Buddy. Dla niektórych buddystów oznacza ono także upamiętnienie jego oświecenia i śmierci. Jest to dzień, w którym buddyści przypominają sobie ścieżkę Buddy ku oświeceniu i próbują odnaleźć własną drogę.

Wesak to bardzo radosne i kolorowe święto. W Tajlandii zapala się na tę okazję papierowo-drewniane lampiony. Często przygotowywana jest także ceremonia wypuszczenia, uwięzionych w klatkach, ptaków.

Buddyści śpiewają, modlą się, a także odwiedzają świątynie, zanoszą tam jedzenie, świece i kwiaty.