Kim był Budda?

Budda to indyjski nauczyciel duchowy żyjący w około 500 lat p.n.e., który jest twórcą filozofii życiowej, jaką jest buddyzm.

Siddhartha Gautama, bo o nim mowa pochodził z rodziny królewskiej, jednak jego wrażliwość i nieuchronność zdarzeń w życiu ludzkim zrodziła w nim chęć poznania pełni życia ludzkiego, przez co porzucił swój dotychczasowy dostatni byt i opuścił rodzinne strony. Wpływ na jego decyzję miało to, w jaki sposób był wychowany, a raczej to, że rodzice trzymali go pod przysłowiowym kloszem. Nie miał on pojęcia o tym, jak wygląda prawdziwe życie za murami pałacu, że istnieją choroby, cierpienie i śmierć. Gdy zobaczył to wszystko miał podobno 29 lat, był mężem i ojcem. Wywarło to na nim tak duże wrażenie, że nie mógł o tym zapomnieć.

Początkowo przyjął życie ascetyczne, a utrzymywał się jedynie z tego, co ofiarowali mu ludzie. Podjął też nauki medytacyjne u różnych nauczycieli, jednak nigdy nie był do końca zadowolony z ich „usług”, ciągle więc szukał nowych sposobów na oświecenie. Te poszukiwania i bardzo rygorystyczne metody prowadzące do osiągnięcia realizacji jego planu o mało nie doprowadziły go do śmierci, ponieważ trwało to sześć lat.

Legenda głosi, że po czterdziestodziewięciodniowej medytacji doznał w końcu objawienia. Jego oczom ukazywały się różne obrazy, był kuszony przez demony i poznał swoje wcielenia i metody postępowania człowieka, które pozwolą ludzkości poskromić wszelkiego rodzaju cierpienia. Te metody to Cztery Szlachetne Prawa. Postanowił on wtedy opuścić swoich dotychczasowych kompanów i rozpoczął poszukiwania w trochę inny sposób. Najwyraźniejszą zmianą było to, że zaczął regularnie jeść i dbać o swoje ciało i wygląd. Zrobił to, ponieważ uznał, że skoro nie doznał oświecenia w ten sposób przez te wszystkie lata, to nie jest to odpowiedni sposób do jego odnalezienia i po prostu szkoda na dalsze kontynuowanie czasu. Kolejne siedem tygodni, jakie poświęcił na medytacje, doprowadziły go do podjęcia i utwierdzenia się w decyzji, że właśnie odnalazł swoją nową drogę życia i powinien się swoimi przemyśleniami podzielić z innymi.

Swoją pierwszą mowę jako Budda skierował do owych przyjaciół, których poprzednio zostawił. Swoje dalsze życie poświęcił na głoszeniu swoich Dharm – prawd, głównie w północnych Indiach. Nigdy nie próbował się wywyższać i nie nazywał siebie Bogiem, a jedynie nauczycielem, który sam poznał sposoby potrzebne do wejrzenia w samego siebie i do osiągnięcia najwyższego stanu duchowego. Miał licznych zwolenników i uczniów, przez co jego filozofia przetrwała do dziś, może trochę zmieniona przez tysiące lat i nieprzychylne władze, jakie pojawiały się w poszczególnych okresach dziejów Azji, ale odmiany buddyzmu są ciągle praktykowane przez tysiące ludzi na całym świecie. Budda zmarł, jako osiemdziesięciolatek po zatruciu pokarmowym i podobno sam wiedział, kiedy i jak umrze. Nie próbował więc ingerować w to, co się miało stać i się stało.